Ο Σωτήρης Σκίπης μεταφράζει τα ”Ρουμπαγιάτ” του Ομάρ Καγιάμ

Στον κόσμο, που απαράλλαχτος
με γκρεμισμένο χάνι
είνε κι έχει για πόρτες του
τη νύχτα και τη μέρα,

Πόσοι, μ’ επισημότητες,
αγέρωχοι σουλτάνοι
δεν επεράσαν κι έφυγαν
ξανά όλοι πέρα-πέρα.

Γεμάτο το ποτήρι μας,
φίλε, που μας ξεδένει
από τα μάταια βάσανα
κι από τα μάταια πάθη.

Αύριο! Πού θάμαστε αύριο;
Ποιος ξέρει! Ίσως χαμένοι
μες στων αιώνων τα βουβά
και τα σωσμένα βάθη.

Πολλούς σοφούς και άγιους
που φύγανε μια μέρα
από τον κόσμο μας και παν
στον άλλον κόσμο πέρα,

ψευτοπροφήτες τούς καλούν
και τους γελούν τα πλήθη
και χώμα τρώει το στόμα τους
μέσα στης γης τα βύθη.

Γεμάτα τα ποτήρια μας!
κι ας κελαϊδήσει ο στίχος
πώς ο καιρός γοργόφτερος
περνά κι απ’ το ξεφτέρι.

Πάει το Χτες! και το Αύριο
θενάρθει, αλλοίμονο, ίσως,
όμως εμέ το Σήμερα
προπάντων μ’ ενδιαφέρει.

Η γη, που εδημιούργησε
τον πρώτο το θνητό,
παρόμοια αυτή και το στερνό
θενά δημιουργήσει.

Κι είπε του κόσμου κάποτε
το πρώτο τ’ ορθρινό
τον ίδιο λόγο που η στερνή
θενά γρικήσει δύση.

Αγάπη μου, αν μπορούσαμε
από τη Μοίρα, αλήθεια,
να παίρναμε το σχέδιο
του κόσμου αυτού που ζούμε,

Πες μου, δε θα το σχίζαμε
σε κομματάκια πλήθια,
για να το ξαναφτιάξομε
καθώς επιθυμούμε;

Πηγή: Ομάρ Καγιάμ, Τα ρουμπαγιάτ (Μετάφραση: Σωτήρης Σκίπης), 1923, ²2022.

One thought on “Ο Σωτήρης Σκίπης μεταφράζει τα ”Ρουμπαγιάτ” του Ομάρ Καγιάμ”