Επτά μήνες χωρίς το Μιχάλη Μπουρμπούλη (Ανθολόγηση τραγουδιών)

Είπα να σου στείλω (Λαϊκά Προάστια, 1980)

***

Είπα να σου στείλω
μ’ ένα χελιδόνι
δάκρυ από το σπίτι
κι απ’ τον κήπο χιόνι.

Για να δεις ακόμα
πως σε περιμένω,
είπα να σου στείλω
χώμα μυρωμένο.

Τώρα που χαράζει
και που ξημερώνει
τ’ όνειρό μας στάζει
και μας φαρμακώνει.

Σε ψάχνω μέσα στη φωτιά,
στον κόσμο πού ‘χει ανάψει
κι ας έχεις μέσα στην ματιά
του μαχαιριού τη λάμψη.

Τώρα που νυχτώνει,
τώρα που βραδιάζει,
τ’ όνειρό μας λιώνει
κι η ζωή αλλάζει.

***

Μια παρέα είμαστε (Τα συναξάρια, 1981)

***

Κλείσανε τα κέντρα, τα σινεμά και τα καφενεία,
μια παρέα είμαστε που χωρίζει σε μια γωνία.

Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα,
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα.
Τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία,
γεια σου, Στέλλα, γεια σου, Αγγελική, και μην κλαις, Μαρία.

Είχαμ’ όνειρα, όπως τα παιδιά, όπως οι ανθρώποι,
τώρα ένας φεύγει γι’ Αμερική κι άλλος για Ευρώπη.

Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα,
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα.
Τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία,
γεια σου, Στέλλα, γεια σου, Αγγελική, και μην κλαις, Μαρία.

Σύννεφα σκεπάσαν τον ουρανό, φεύγει η λιακάδα,
ένας κρύος και έρημος σταθμός μοιάζει η Ελλάδα.

Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα,
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα.
Τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία,
γεια σου, Στέλλα, γεια σου Αγγελική, και μην κλαις, Μαρία.

***

Ο Άη Λαός (Ο Άη Λαός, 1983)

***

Τα παιδιά μας εγίναν πετρώματα,
πολιτείες θαμμένες και μάρμαρα,
αεράκι που φέρνει αρώματα
μες στα χρόνια που έρχονται βάρβαρα.

Τα παιδιά μας περνούν ψιθυρίζοντας,
ποταμός μες στις πέτρες υπόγειος,
ένας λίβας που καίει σφυρίζοντας
και γεμίζει με αίμα η Μεσόγειος.

Ρίξε Απρίλη δυο νερά,
φέξε και συ φεγγάρι,
άνοιξε, γη, να ξαναβγεί
το μέγα άνθος της φυλής,
εκδίκηση να πάρει.

***